Obyczajowy 1996

Jerry Maguire jest cenionym agentem sportowym. Ma wszystko: sławę, pieniądze, piękną dziewczynę i wielu dochodowych klientów. Chociaż ma to wszystko, coś w nim jednak pęka. Publikuje manifest, w którym krytykuje pogoń za pieniędzmi i posiadanie nadmiernej liczby klientów. W wyniku tego czynu traci wszystko co miał. Zostaje przy nim tylko jeden klient, szalony gracz rugby Rod Tidwell i nowo poznana dziewczyna Dorothy, która samotnie wychowuje małego synka.

Serial jest opowieścią o codziennym życiu rodziny Camdenów. Eric Camden i jego żona Annie wychowują siedmioro dzieci. Eric jest kaznodzieją i pastorem miejscowej wspólnoty religijnej. Cieszy się autorytetem w parafii, którą prowadzi, więc ludzie powierzają mu swoje problemy w nadziei na pomoc, której zresztą nikomu nie odmawia. Ma wsparcie w osobie swojej żony, która stara się wzorowo prowadzić dom i wychowywać dzieci.

Ala zarabia na życie pisząc bajki, ale nie czuje się zrealizowana w życiu. Gdy pewnego dnia ginie w wypadku samochodowym jej mąż i trójka dzieci, nie potrafią poradzić sobie w nowej sytuacji. Tymczasem Ala trafia w zaświaty, gdzie spotyka bardzo dziwne postaci.

Primo i Secondo to dwaj bracia, którzy wyemigrowali z Włoch, aby otworzyć włoską restaurację w Ameryce. Primo jest wybuchowym i utalentowanym szefem kuchni, geniuszem kulinarnym zdeterminowanym nie zmarnować swojego talentu. Natomiast Secondo stara się utrzymać restaurację na powierzchni, pomimo tylko kilku stałych klientów...

W Uroku wszetecznym hrabia homoseksualista daje dość niejednoznaczne zatrudnienie młodemu idealiście, zdolnemu pracownikowi naukowemu, nieco sfrustrowanemu swoją sytuacją materialną. Weekendowa praca ma być okazją do łatwego zarobku, zamienia się jednak w ryzykowną grę. Relacja bohaterów przypomina faustowską sytuację z Barw ochronnych (tym bardziej, że w roli hrabiego wystąpił Zapasiewicz).

Wspomnienie smutków i radości, śmiechu i łez w klimacie bluesa i rock and rolla. Film o niezbyt szczęśliwym dzieciństwie, trudnym dorastaniu, młodzieńczym buncie, romantycznej miłości i muzyce. Młody człowiek przybywa na wielki koncert rockowy w plenerze. Noc spędzona wśród roztańczonego, entuzjastycznie reagującego tłumu fanów przywołuje obrazy przeszłości: nagły i niespodziewany dal obu stron romans z dojrzałą ekscentryczną partnerką, pobyt w więzieniu, służbę wojskową, muzyczne fascynacje.

Było to w roku 1983. Funkcjonariusze milicji nocą wyciągnęli lekarkę warszawskiego pogotowia z domu i osadzili w areszcie śledczym. Początkowo nie wiedziała, dlaczego pozbawiono ją wolności. Nikt jej o tym nie poinformował, a z dostarczanych do celi gazet wycinano artykuły dotyczące jej sprawy. Na procesie prokurator postawił jej zarzut pobicia i okradzenia pacjenta, pijaczka wiezionego karetką. Wszystko wskazywało na to, że sprawa jest grubymi nićmi szyta, a dowody spreparowano, lecz kobieta, nim ją uniewinniono, przesiedziała w areszcie śledczym ponad rok. W tym samym czasie bowiem toczył się proces zabójców Grzegorza Przemyka i, aby uprawdopodobnić oskarżenie sanitariuszy o ten bestialski czyn potrzebna była jeszcze jedna sprawa na dowód, że bicie pacjentów było w zwyczaju pracowników pogotowia.

Mała Ania wysyła list do Świętego Mikołaja z prośbą, by w prezencie gwiazdkowym przyniósł jej braciszka. Niestety, dostaje tylko lalkę. Dochodzi do wniosku, że Mikołaj wcale nie czytał jej listu. Dziewczynka jest rozczarowana i rozżalona, rozpada się świat jej dziecięcych wyobrażeń i marzeń. Teraz wszyscy, którzy wierzą w Świętego Mikołaja, to dla Ani kompletne „głupki”. Dopiero spotkanie z mieszkającym w sąsiedztwie chłopcem zmienia jej stosunek do świata. Biedny malec, trochę samotny, skarży się mamie, że jeszcze nigdy nie odwiedził go Święty Mikołaj. Ania postanawia przebrać się za Mikołaja i podarować małemu trzy swoje zabawki – po jednej za każdą minioną Wigilię bez prezentu gwiazdkowego. Okazuje się jednak, że chłopczyk ma już cztery lata, powinien więc dostać cztery podarki. Tym czwartym, najcenniejszym, będzie prawdziwy przyjaciel, który będzie miał na imię Ania.